Edebiyat

Gözünü toprak doyursun, derdi eskiler. O gün için toprak; bugün için yanında evler, villalar, köşkler, banka hesapları, lüks arabalar… Say say bitmez.
Her gün yanı başımızda birileri ölüyor. Bir metrekaresi için her türlü melaneti işlediğimiz toprağın altına kendi ellerimizle gömüyoruz. Ama ibret almıyoruz. Bütün ömrümüzü hırslarımıza kurban ediyoruz.
Çiftçi Pahom’un çok geniş ve verimli arazilere sahip olmak için verdiği bir günlük mücadele, aslında insan ömrünün de sembolik bir benzeşimidir.