Bu eser onun yaşamdan ve tecrübelerinden ortaya çıkmış çok önemli bir kaynaktır gençler için. Her bir sözün altında büyük bir tecrübe ve samimiyet var. Belki de bu sebepledir ki bir roman veya hikâye olmadığı halde bu kadar büyük ilgiyle karşılanmıştır.
İyilik ve merhamet üzerine derin tefekkür içeren İyilik Üzerine, Mustafa Kutlu’nun bütün eserleri gibi aslında bizi bize anlatmaktadır. Yukarıda adı geçen dört kahramanın sergüzeştlerini ve birbirleri ile tanışma hikâyelerini, birbirleri için onca yapılan iyilikleri güzel bir örneklik bağlamında sunuyor bize eser.
En nâzenin hâliyle Sumbas’ta batar güneş
Karşıdan ay görünür bakarlar kardeş kardeş
Ünlü hikâye yazarımız Sait Faik Abasıyanık, Orhan Veli Kanık hakkında şu ibretlik sözleri söyler ki, bu sözler aslında şairin yaşam özetidir: “Üzerinde en çok durulmuş, zaman zaman alaya alınmış, zaman zaman kendini kabul ettirmiş, tekrar inkâr, tekrar kabul edilmiş; zamanında hem iyi hem kötü şöhrete ermiş bir şair”
“Eylül çağırıyor beni. Her sene eylüller çağırır zaten. Yine eylül gelir, saçlarımıza eylül düşer.” diye başlıyor öykü. Bir garip duygu sarmalının öyküsü: İçinde Eylül Biriktiren Kadın.
Hoş geldiniz çocuklar. Çiçeklerle geldiniz. Nergisler gibi, kara kışa inat, açtınız rengârenk. Umudu oldunuz özlenen baharların. Dünya sizinle huzur bulacak. Size döndüğü zaman, huzur bulacak. Kardeşlik muştusu, zemininizde yeşerecek.
Kutsalı yırtanın bozuktur kanı
Bu işe sıkıldı İzzet’in canı
Vekil bozuntusu şaşkaloz seni
Ayağımın altına sererim şimdi
Denize zehir katın
Dibine kadar batın
İzzet yazsın siz yatın
Kirletin tüm dünyayı
Refik Halit Karay bir yolcu esasında. Sürgün de olsa, Anadolu’yu gezmiş, yaşamış, hissetmiş bir yolcu. Her yol, hikayelerle doludur şüphesiz. Anadolu da öyle. Bir yandan insanı, bir yandan da devri anlamak için mutlaka okunması gereken bir eser, okunması gereken bir yazar. Dili zevkli ve akıcı, üslubu yumuşak, sade…
Cümle ervah selâm verir Nebiye
Nasihati kulağımda dün gibi
On bin yılı dakka değil saniye
Bu âlemin başı sonu kün gibi
İnerek semadan sarsa her yanı
Kutlu bir el silse çeşm-i giryanı
Bir mana giyinse lafz-ı üryanı
Giyinip aşk ile yanar mı Şem’i
Sayın veli şimdi dinle sözümü
Tatil geldi çocuğuna iyi bak
Üç Şubat’ta kara etme yüzümü
Karne aldı çocuğuna iyi bak
Süz peteğin balını
Var salını salını
Öp dedenin elini
Budur senin ödevin
Sanallığın neredeyse tamamen hayata hâkim olduğu günümüzde, elle tutulur güzelliklerin varlığı umudu diri tutmaya devam ediyor. İşte o güzelliklere bir yenisi eklendi: Filinta.
Değişim, sinsi ilerleyen bir ur gibi bedeni sarıyor. İlk bakışta muhafazakar bir çevrede yetişen Derya’nın değişimi anlatılıyor gibi görünse de aslında toplumun kapitalizm ile dönüşümünü de okumak mümkün bu eserde.
İlk kitap, ilk heyecan… Okumak, bir hayata bakış hengâmesi olduğu kadar; yazmak da hayatı yorumlama vetiresi… Yeni bir şey icad etmedim, olağanüstü bir bir insan da değilim. Benim de söylemek istediklerim vardı. Söyledim kendi dilimce. Taktir okuyucunun. Sonuç ne olursa olsun söylemeye, yazmaya devam edeceğim.
Raif Efendi, bu dünyada nice insanları temsil eder ki onların varlığının farkında bile olmayız çoğu zaman. Ben acizane bunu “Raif Efendi Sendromu” olarak nitelendirdim. İlk midir bilmiyorum.
Yine de içten içe ona bir iki laf etmeden duramıyor insan.
Kim bilir belki de bu kadar pısırık olmamalıydı. Madem dünya acımasız insanlarla doluydu, o da en azından varlığını ortaya koyabilmeliydi. Saldırmasa bile savunma yapabilmeliydi.
Yıllar önce okuduğum Sabahattin Ali’nin bu kitabını (Kürk Mantolu Madonna) yeniden okumak, çok farklı duygular uyandırdı bende. Daha anlamlı ve daha oturaklı bir hal aldı derunumda.
İzzet’im aşığım sana
Değişmem seni cihana
Bâde içtim kana kana
Baygın baygın bakma bana
Bakma öyle ölürüm bak
Bazen insanın, al sana modern çağ, al sana diyetin, diyerek çekip gidesi gelmiyor mu? Hem de ne istiyorsa bırakıp ardında…
Çokça okumalı ki yerleşsin beyne şuur
Mehmet Akif dediğin koskoca millî şair
Gelelim son soruya işte Asım sizsiniz
Hayali gerçek kılar bu okuma sevginiz
Ne kadar çok mana kaybetmişiz, madde peşinde koşarken. Zenginleştikçe nasıl da fakirlesmişiz. Kocaman hayaller kurabildiğimiz köylerimizden uzaklaşıp nasıl da sığlaşmışız.
Popülerim herkes tanır âlemde
Övülmüşüm herhâl levh ü kalemde
Salındıkça çiçek açar hâlemde
Kötü nazar kılıyorsan bana ne
Çaresiz dert bana mahsus ama derman sendedir
Seveceksem güleceksem buna ferman sendedir
Ne diye daha çok para, daha çok mal, daha çok makam ve güç için maymunlar gibi birbirimize saldırıp dünyayı çekilmez hale getiriyoruz. Neden ha, neden?
Kaleleri ülkeleri fethetmekte ne var ki
Dil yorgunu bir gönüle giren varsa söylesin
yaşamak sanrısıdır umuda damlayan
ab-ı engur damıtır dudakların
gözlerin ışıtır babil asmalarını
kim bilir belki de
akdeniz kıyılarına vuran
terkedilmiş bir dalgadır yüreğim
sana özel mektup yazdım
aldın mı güneş
aldın mı
al
Bu mevsimde en güzel zamanlar, geceyi sabaha devreden yeni günün tatlı mı tatlı, adeta insana taze ruh üfleyen serinliğini bahşeden seher vaktidir.
Varlığını bileyim farketmez yakın uzak
Özgüven kaynağımsın kaygan yollarda kızak
Sensiz bütün caddeler ölümcül birer tuzak
Bırakma acılarda ne olur ölme anne
Ha, bir de Allah’a… Ama o da pek kimsenin işine gelmiyor işte. Ona tapınmış gibi yapmak çok daha iyidir. Hatta ona çok çok tapınmış gibi yapmak, kendisine tapınmanın yolunu açar ki, hazine anahtarı…
İzzet’in gözleri nemlendi yine
İnne lillah emri dokundu ‘kün’e
Ay yıldız şeklini alınca sîne
Âb-ı Kevser ile arınan şehit
Bence formül ve sırlar aramak yerine, kendimizi bilmeye yoğunlaşmalı, içinde bulunduğumuz dünyayı daha iyi anlamaya çalışmalıyız.
Gözünü toprak doyursun, derdi eskiler. O gün için toprak; bugün için yanında evler, villalar, köşkler, banka hesapları, lüks arabalar… Say say bitmez.
Her gün yanı başımızda birileri ölüyor. Bir metrekaresi için her türlü melaneti işlediğimiz toprağın altına kendi ellerimizle gömüyoruz. Ama ibret almıyoruz. Bütün ömrümüzü hırslarımıza kurban ediyoruz.
Çiftçi Pahom’un çok geniş ve verimli arazilere sahip olmak için verdiği bir günlük mücadele, aslında insan ömrünün de sembolik bir benzeşimidir.
Mehpâre başına sevda ilinden
Güzellik tâcını al da öyle gel
Yanıp duruyorum aşkın elinden
Lütufkâr bir nazar kıl da öyle gel
Kadim dostum Ahmet İkrim’in müzik desteği işle seslendirdiğim bir şiirimi paylaşıyorum. Kanalıma abone olarak destek olursanız ayrıca mutlu olurum. Selam ve muhabbetle efendim.
Nasip olursa ben de bir ev almayı/yapmayı/yaptırmayı düşünüyorum. Mümkünse hayatımı ipotek ettirmeden… Bilesiniz ki hep sizin yüzünüzden. Bu nasıl bir mahalle baskısıdır ya…
Erkeğimiz yiğit kızımız yaman
Dağlar kadar büyük yürekte iman
Kapıları açmış Sultan Alparslan
Binlerce yıl dursa bu vatan bizim
Camisinde ezan Kur’an dinmesin
Kışlasında tekbir bayrak inmesin
Dilerim ki hiçbir ocak sönmesin
Dualarda dolaşan bu vatan bizim
Bir tuğla düşüyor her gün ömürden
Elması ayırmak zor mu kömürden
Beton şikâyetçi paslı demirden
Kolonu kirişe muhtaç eyleme
Geçtiğim her yerde yara izleri
Yarayı dağlıyor meşe közleri
Yüreğimi deler yârin sözleri
Köprünün altından çok sular akmış
Kömürden arta kalan değersiz taştır elmas
Hakikat denizini göle eyleme kıyas
Ayağıma dolanır Nemrut’tan kalan miras
An olur vîrân olur Kaf’a göçmek istersin
daha ne kadar yaşarım
sarı yapraklar dökülürken üstelik
bilmiyorum!
ama
her bahar açan nergislere rağmen
bir gün ansızın öleceğimi
biliyorum…
Reisim gönlünü sen hep ferah tut
Garibin duası üstünde bulut
İzzetin elinde mühürle kâğıt
Başkanlık tâcını takmaya devam
hava sıcak ve nemli
tıpkı bir insan gibi elemli
horoz seslerini bastıran motor inlemeleri
baskın
saldırgan
tıpkı telaşa kapılan metropol ricali
Çağdaş Ebu Cehil senin efendin
Nebevî mesajla uğraşın derdin
Siyonist İsrail esas mabedin
Senin dostun olmaz Muhammed Mursi
Yuh olsun cismine yuh olsun Sisi
İzzet beri bakar mısın?
Dilden dile akar mısın?
Acep yaza çıkar mısın?
İşte geldik gidiyoruz
On yılda bir düşe kalka
Halkın topu döndü halka
Gözümüze baka baka
Sırtımıza bindi darbe
Rivayet olunur ki konağın mahzeninde
Saymakla bitmeyecek onlarca torba altın
Dahi binlerce ırgat çalışır düzeninde
Uçsuz bucaksız toprak kaç parça tek bir bütün
İnsana sığınaktır edep hayâ ve namus
Namustan yoksun olan iffeti sanır kâbus
Kâbus olur istikbal elden giderse kamus
Sahip çıkamamışsan elin dilin beline
Kâbe senin neyine namaz senin neyine
Lütfen yanlış anlaşılmasın. Kendim de iyi yazar olduğum imasında bulunmuyorum. Sadece okumayı ve okutmayı seven bir öğretmen olarak bu dertten muzdaribim.
Telif hakkı © 2020 | MH Themes tarafından WordPress teması
